بشر در طول زندگانی خود گمشده ای داشته و دارد که بعضی ها این گمشده را پیدا و خوشنود شده اند و خیلی هم در گمراهی و سرگردانی مانده اند.

گمشده ی بشر خدایشان است اگر کمی دقت نیم حتی در بت پرستان هم این نیاز را مشاهده می گکنیم بشر به خدایی برای پرستش احتیاج داشته که رفته به بت پرستی.

این مطالب را همه می دانند ولی از مطرح و نوشتن این موضوع قصد دیگری دارم و آن هم این که همان گمشده ای که همه دنبالش هستند و همه دنبالش می روند تا جاهایی که حتی فکر کردنش مقدور نیست در حالی که این گمشده خیلی از آنکه فکر می کنیم به ما نزدیک است.حال چرا درکش نمی کنیم و نمیبینیمش دلیلش خودمون هستیم یکی از بزرگان همیشه می گه  به همه می توانیم ولی به خودمان و وجدان خودمان نمی توانیم دروغ بگیم اگر کمی عادلانه باندیشیم و قضاوت کنیم به سوال خودمان جواب می دهیم.

کجاست آن گمشده ی من و تو ؟؟؟؟

یازهرا

دلی دارم کوچک ولی دلداری نیست....

خواستم دهم به یاری دیدم که حتی یاری نیست.....

تا بحال ندیده بودم اطرافم را...

که کسی در کنارم نیست......

ولی خوب شد که خوردم زمین .......

زمین بهم گفت که هیچ کس باتو نیست....

اون کسانی که می خواستم درکم کنند..... افسوس که همه تا بحال  تردم کرده اند.